این روزها همه ش خبر فوت و سرطان و مرگ بقیه رو میشنوم . به بعضی ها هم باید خبر میدادم که تا هفته دیگه فقط زنده ن . این روزها همه چی بوی شمعدونی های کهنه میده...بوی غم داره یه جوری : خواب هام و بیداری هام . همه چیز . کی میرسه نوبت من؟ خدایا نکنه من رو فراموش کردی روی این کره ی خاکی ت؟
[ یه فاتحه بخونین واسه ی شادی روح شوهر خاله م لطفا ]
مرسی